Εφημερίδα δρόμου Άπατρις Τευχος 11 – Δεκέμβρης 2010

Το νέο φύλλο της παγκρήτιας εφημερίδας δρόμου Άπατρις (Τευχος 11, Δεκέμβρης 2010 ) κυκλοφόρησε.
Θα τη βρείτε στους δρόμους και τις γειτονίες των πόλεων της Κρήτης σε στέκια και καταλήψεις,καθώς και σε στέκια και καταλήψεις των ελληνικών πόλεων. Κεντρική διάθεση για την Αθήνα γίνεται από τη Βίλα Αμαλίας.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όσους συνεισφέρουν στην ομαλή έκδοση του κάθε τευχους καθώς η άπατρις ειναι ένα αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα και η δημιουργία της βασίζεται στην προσφορά φίλων και συντρόφων .Για επικοινωνια,ζητηματα διανομης προτασεις,συνεισφορα: apatris.news@gmail.com
Για κατέβασμα του φύλλου 11 :
http://www.4shared.com/document/ofuACJ4W/11_online.html

Πρόσφατα τεύχη: http://www.4shared.com/u/dZ0IBN52/apatrisnews.html

Περιεχόμενα τεύχους 11:
Για την αντισύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο /Λίγα λόγια πάνω σε ένα επιμελώς αποσιοπούμενο καθημερινό φαινόμενο

Η εμπρηστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι δεν θα μείνει αναπάντητη / Για την δολοφονική καταδίωξη και  το θάνατο του 19χρονου Στράτου Π. στα Χανιά

Είμαστε πολύ μικροί για να μην ονειρευόμαστε και πολύ μεγάλοι για να ακούμε τις μαλακίες σας./ Νέες ταυτότητες, η κάρτα του πολίτη και τα πλαστικά ατομικά δικαιώματα.

Η εργαλειοποίηση της υγείας όπλο στα χέρια της εξουσίας: Η αντικαπνιστική εκστρατεία. / Περι μοντέρνας δημοκρατίας (και άλλων τεράτων)

4η ανακοίνωση της ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών/αντιεξουσιαστών Ηρακλείου/ Κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος και μεταλλαγές στους κοινωνικους αγώνες.

Άσε την ζωή που κάνεις, ψάξε τη ζωή που χάνεις./ Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας./ Πράσινα παράλογα

Το νέο σχολείο του μνημονίου: υποταγή φτώχεια, καταστολή/ Προσοχή στο κενό μεταξύ κράτους και βίας.

Είμαστε όλοι “τρομοκράτες”./ Ο ποταμός Έβρος, οι ξεχασμενες νάρκες , η νεοφερμένη μονάδα περιφρούρησης frontex και οι παλιοί γνωστοί  “δικοί μας “ συνοριοφύλακες σε αγαστή συνεργασία για την αντιμετώπισης της μετανάστευσης.

Απο τον κινηματισμό στη ναυτονομία των αγώνων./ Επιστολές πολιτικών κρατουμένων.

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές./ Ο Λούις Τίκας και οι έλληνες ανθρακωρύχοι της Αμερικής  και η σφαγή του Λάντλοου (1914) ./ Ο Γιώργος Μακρής και ο “Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων”.

Πηγή : apatris.info

2 χρόνια (((●))) Candia :: Alternativa…!

23/6/08 – 23/6/10

«Πρίν 2 χρόνια ξεκίνησε η προσπάθεια κάποιων ατόμων που αναζητούσαν κάτι που έλειπε απο την Κρήτη ,έναν  ανοικτό χώρο χωρίς εμπορικό χαρακτήρα οπού στα πλαισια της αντιπληροφόρησης θα περιέχει εναν ενημερωτικό-αντιεξουσιαστικό λόγο  και θα συγκεντρώνει ολες τις ειδήσεις ,δράσεις και γεγονότα που συμβαίνουν στο νησί .Μετά απο 2 χρόνια συνεχίζουμε δυναμικά με τον ίδιο στόχο  την άμεση και αδιαμεσολάβητη  αντιεξουσιαστική ενημέρωση καθώς και την ελεύθερη ανάρτηση κειμένων απο άτομα & συλλογικότήτες που θέλουν να συμμετέχουν ενεργά  στην επικοινωνία την πληροφόρηση και την δράση.»

*παρακάτω εμφανίζεται το πρώτο άρθρο του μπλόγκ ….διαχρονικότατο… :

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ ΖΩΗ

…σου γράφω μετά από καιρό κι ελπίζω να μην έχουμε χαθεί οριστικά. Πρέπει να παραδεχτώ ότι έπεσα χαμηλά Ζωίτσα μου, αφού λησμόνησα τα κάλλη σου για χάρη καινούριων συσκευών, καναπέδων, τρέντυ ρούχων, δανείων κλπ, αλλά να, κατάλαβα πως μόνο μία σ’ έχω τελικά, σαν τη μάνα μου ένα πράμα, γι’ αυτό είπα να σου γράψω μπας και ξαλαφρώσω και συχώρα με που μετά από τόσο καιρό θα σου πω για ζοχάδες.

Εδώ και καιρό λοιπόν δεν περνάω καλά ρε Ζωίτσα: δουλεύω όλο και περισσότερο κι όλο χρεωμένος είμαι. Να βγω; πού να βγω! Θυμάσαι στα ντουζένια μας που μπαίναμε στα ταβερνεία και θέλαμε «ξύδια και ξερό ψωμί», ε τώρα, όποτε πάω, μπαίνω κάπως κουμπωμένος γιατί η τσέπη σε λίγο θ’ αντέχει μόνο το ξερό ψωμί. Πού ‘ναι τα φράγκα, οέο.

Θα μου πεις «και τι να κάνουμε τώρα;»…τί να σου πω, εγώ έκατσα και τα ‘βαλα κάτω, και σκέφτηκα τί διάολο μπορεί να φταίει που ο μισθός είναι σαν τον καλοκαιρινό καύσωνα: σκάει μια φορά το μήνα και κρατάει κάτι μέρες.

Λένε λοιπόν ότι φταίει που αυξάνεται η τιμή του πετρελαίου. Μα εγώ έμαθα ρε Ζωή, ότι ενώ οι ΗΠΑ αγοράζουνε το βαρέλι σε δολλάρια, η Ευρώπη αγοράζει σε μπρεντ, κι έτσι όταν αυξάνει η τιμή του βαρελιού σε δολλάρια, οι Ευρωπαίοι απλά προσαρμόζουν την τιμή του ευρώ έναντι του δολλαρίου κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Παραμύθια μας πουλάνε ρε γαμώτο. Άλλοι λένε ότι φταίνε οι διάφοροι μεσάζοντες που κερδοσκοπούν ασύστολα κι έτσι η αρχική τιμή πολλαπλασιάζεται. Άλλοι ότι οι μεγαλοκαρχαρίες, επειδή πέφτει η τιμή του δολλαρίου, «προσφεύγουν στην υλική αξία», δηλαδή αντί για χρήμα αγοράζουν και συσσωρεύουν εμπορεύματα κι έτσι μειώνεται η προσφορά, άρα αυξάνει κι η τιμή. Νόμοι, λέει, της Αγοράς. Κάπου ΄κει μπαίνουνε και τα καρτέλ που τα κάνουνε πλακάκια μεταξύ τους για ψηλές τιμές και ΄γω για να ‘μαι ειλικρινής ενημερώνομαι, αλλά κάπου αισθάνομαι σαν πρωτάρης έφηβος που ρωτάει για το σεξ αλλά έχει πέσει στο Θάνο Ασκητή που του περιγράφει τη λειτουργία του οργασμού.

Αλλά, σοβαρά ρε συ Ζωή, εγώ γιατί ψυλλιάζομαι ότι το πρόβλημα είναι – ήταν πάντα – αλλού; Δηλαδή δεν αμφιβάλλω ρε παιδί μου, ότι κάπου μέσα σ’ όλους αυτούς τους κανόνες της Αγοράς και της διαπλοκής είναι ένας απ’ τους λάκκους που ‘χει η φάβα, και καλό είναι να τον βρούμε και να τον ξεμπροστιάσουμε, αλλά γιατί στην τελική εγώ πρέπει να δεχτώ πως το μόνο φαϊ που πρέπει να τρώγω είναι αυτή η κωλοφάβα; Θέλω να πω ρε παιδί μου…εγώ κατέληξα: ο μεγαλύτερος «λάκκος» ήταν και είναι πάντα η ίδια η Αγορά κι άστους να λένε…μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ παίρνω ανάποδες: πώς να μην παίζουν παιχνίδια στις πλάτες μας με τις τιμές τα κράτη, οι πολυεθνικές, τ’ αφεντικά, οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, όταν όλα έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα; Μα από τις ντομάτες ως την εργασία μας σου λέω, που κατάντησε κι αυτή εμπόρευμα και μάλιστα το μόνο που η τιμή του όλο πέφτει. Και ξέρεις κάτι; Τι σόι κοινωνικές σχέσεις είν’ αυτές που έχουμε, όταν ό,τι παράγουμε σε συνεργασία εγώ, εσύ, ο Μήτσος ο απέναντι κοκ, αντί να το μοιραζόμαστε και να το απολαμβάνουμε άμεσα κι από κοινού, αφού είναι κοινωνικό προϊόν από όλους για όλους, αυτό πρέπει να φύγει από μας που το φτιάξαμε, να (υπερ)τιμολογηθεί, να πάει σε ράφια και βιτρίνες και να πρέπει να ξαναξεσκιστούμε στη δουλειά για να το…αγοράσουμε κατόπιν; Και μάλιστα στις σημερινές τρέχα-γύρευε τιμές, που καθορίζονται από κάτι νόμους τους οποίους ναι μεν γνωρίζουν οι δήθεν «ειδικοί», αλλά έχουν πια ξεφύγει από τον έλεγχο όλων; Αμ «το κέρδος», σου λέει ο άλλος. Ποιό κέρδος μου λέτε τώρα μωρέ, που προχθές άκουγα ότι θάβουνε τόννους αδιάθετα ροδάκινα στις χωματερές, μη και αυξηθεί η προσφορά και πέσουν οι τιμές, την ώρα που άλλοι λυσσάνε της πείνας; που πληρώνουμε τα κέρατά μας στα νοίκια, κι άλλοι είναι άστεγοι, ενώ τόσα σπίτια είναι άδεια, που δεν μπορώ να πάω διακοπές ενώ τα δωμάτια των ξενοδοχείων θα μείνουν άδεια τα μισά; Παράνοια σου λέω…άσε που για κάποιο λόγο μου τη δίνει να με λένε συνέχεια «καταναλωτή», όχι γιατί δεν είμαι αναγκαστικά και τέτοιος, αλλά γιατί εμένα τη ζωή μου την ορίζει πρωτίστως το ξυπνητήρι κι οι διαταγές του αφεντικού και όχι η «αγοραστική μου δύναμη», που στο φινάλε είναι πολύ διαφορετική απ’ του αφεντικού μου που τρώει με 5-6 μασέλες παραπάνω. Δηλαδή τί ρε Ζωή, να μπούμε στο ίδιο τσουβάλι στο όνομα του «καταναλωτικού κινήματος»; Από πότε γίναν το ίδιο το SEAT IBIZA που ‘χει ο κέρβερος, και το πατίνι (που ‘χω γίνει εγώ ο ίδιος) επειδή και τα δυο τσουρλάνε στο δρόμο; Αμ δε!

Αλλά το πήρα απόφαση ρε Ζωή: δεν ξαναπεριμένω τίποτα από κανένα άχρηστο υπουργό, ούτε μεγαλοσυνδικαλιστή ούτε ΣΔΟΕ και πράσσειν άλογα. Θα πα’ να βρω το Μήτσο τον απέναντι, τον κυρ-Γιάννη τον οικοδόμο, τον Κωστάκη τον πάνκη, την Άννα την ιδ.υπάλληλο, την κυρα-Μαρία τη νοικοκυρά, θα τους ψήσω τώρα που ‘ναι καλός ο καιρός να βρεθούμε στην πλατεία ή στο πάρκο, να τα πούμε και να οργανωθούμε. Θα τους πω να κάνουμε λίστα και να μποϋκοτάρουμε τα ακριβά στο S. Market, μετά να κάνουμε παραστάσεις απ’ έξω, ύστερα να βρούμε κι άλλους στη γειτονιά και άλλες γειτονιές, να γίνουμε σύναξη και να απαιτήσουμε δικαίωμα ελέγχου και λόγου πάνω στις τιμές και την ποιότητα αυτών που, παραδόξως, εμείς οι ίδιοι παράγουμε. Να πιέσουμε και με τον καιρό να κατοχυρωθούμε σαν συνοικιακά όργανα που σε συντονισμό με τ’ άλλα, θα ‘χουν αναγνωρισμένο ρόλο σε τοπικό επίπεδο. Κυρίως όμως, να βάζουμε οι ίδιοι τα κηπευτικά μας, δουλεύοντας μαζί στο χωράφι του ενός όταν δεν έχει ο άλλος ή και φυτεύοντας τις χύμα αλάνες της πόλης, πριν γίνουνε όλες πάρκινγκ. Ν’ ανταλλάσσουμε μεταξύ μας χωρίς χρήμα ό,τι τυχόν μας περισσεύει,να κάνουνε μεταφορές τους άλλους όσοι έχουν αμάξι όταν τσούζουν τα εισιτήρια, μέχρι και ταμεία αλληλεγγύης γειτονιάς ή παρέας να κάνουμε, για την κακιά ώρα και όχι μόνο. Γενικώς ό,τι μας φωτίσει κι επινοήσουμε στο δρόμο, για ν’ απαλλαγούμε σιγά-σιγά από θεσμούς-βαρίδια, φίρμες, μεσάζοντες, όσο γίνεται από (ψηλές)τιμές.

Το ξέρω, θα μου πεις «η αφραγκία σε λώλανε ρε αθεόφοβε»(πάντα με υποτιμούσες) αλλά να δεις που άρχισα να ψυχανεμίζομαι ότι αν την ψάχνεις, θέλεις, και κινείσαι μαζί με άλλους, αυτά που σήμερα ακούγονται κουλά αποκτάς τη δύναμη να τα κάνεις αύριο πραγματικότητα και στοίχημα ό,τι θες.

Ουφ, τα ‘πα και ξεφούσκωσα ρε Ζωίτσα. Και με το συμπάθειο τώρα που έβγαλα και λίγα προσωπικά μας στη φόρα μοιράζοντας αυτό το γράμμα. Την άλλη φορά λέω, αντί για κείμενα, να μοιράσω στον κόσμο απορρυπαντικά, μακαρόνια, μπιρίτσες (αν είσαι ενημερωμένη τελευταία, μη ρωτάς πού θα τα βρω…) κι ένα κρασάκι Νεμέας τον κυρ-Μπάμπη το συνταξιούχο του ΟΓΑ, να γνωριστούμε κιόλας και να τα πούμε, που ‘ναι μόνος του και δεν του φτάνει κι η σύνταξη.

Ε και για την..ακρίβεια, να σου κάνω και σένα μετά από τόσο καιρό ένα τραπέζι, ακριβή μου Ζωή, μπας και σε ξαναπάρω, αν όχι στην αγκαλιά μου, τουλάχιστον στα χέρια μου.

Δικός σου,

Αλ.Φάδης

http://www.partepiswotisasklevoun.gr

Κυκλοφόρησε το 1 τεύχος της εφημερίδας τοίχου » προβοκάτορας » στο Ηράκλειο

Κυκλοφόρησε το 1 τεύχος της εφημερίδας τοίχου

» προβοκάτορας  – όργανο της αδιάλλακτης

πάλης ενάντια στο καθεστώς «

στο Ηράκλειο.

Για να κατεβάστετε & διαβάσετε

σε μεγαλύτερη ανάλυση την εφημερίδα

πατηστε εδώ : http://www.mediafire.com/?v3zoytjvwmj

Για επικοινωνία : Καθημερινά στην

Κατάληψη Πικπα Ηρακλείου

μετά τις 19:00 το απόγευμα.

(+) προσθήκη στην μπάρα συντομεύσεων

κυκλοφόρησε το τεύχος 5 (Νοέμβρης 2009 )της εφημερίδας δρόμου Απατρις

Κυκλοφορησε το 5 τευχος της εφημεριδας δρομου Απατρις που βγαινει στο Ηρακλειο Κρητης. Την εφημεριδα θα την βρειτε στους δρομους των πολεων της Κρητης,καθως και σε στεκια και καταληψεις στη Κρητη και στην υπολοιπη Ελλαδα.

Αποστολες τευχων σε στεκια και συλλογικοτητες η οποιον αλλο/η ενδιαφερεται να τη μοιρασεισ τη περιοχη του, γινονται κατοπιν επικοινωνιας με την εφημεριδα μεσω του e-mail της.

Για να κατεβασετε το pdf αρχειο της εφημεριδας άπατρις τεύχος 5 πατήστε εδώ : http://www.mediafire.com/?nnm2r5j2nnk

τα παλαιοτερα τευχη της εφημεριδας μπορειτε να τα κατεβασετε απο το παρακατω λινκ:

http://archives.espiv.net/index.php/%CE%91%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%82/View-category.html

και απο εδώ :

http://evagelismos.squat.gr/?page_id=384

+ σχετικά άρθρα :

• Παρασκευή 13 Νοέμβρίου 2009 μετά τις 21:00 το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο της κατάληψης ευαγγελισμού θα λειτουργεί για την οικονομική ενίσχυση της εφημερίδας δρόμου Άπατρις.(για περισσότερα πατήστε εδώ)

• Εφημερίδα “απατρις” – κάλεσμα για συνάντηση το Σάββατο 14 Νοεμβρίου και ώρα 19.00 στην κατάληψη Ευαγγελισμού, στο Ηράκλειο.(για περισσότερα πατήστε εδώ)

Η σιωπή δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο-Αλληλεγγύη στα μέσα αντιπληροφόρησης

« Το ανθρώπινο είδος δεν αντέχει πάρα πολλή πραγματικότητα»

(Τόμας Έλιοτ τέσσερα κουαρτέτα)

Η στοχευμένη επίθεση και αξίωση φίμωσης από τον ιδιωτικό εμπορικό γερμανικών συμφερόντων) ΟΤΕ εναντίον του Athens indymedia.org, πέρα από υποκριτική είναι φανερά κατευθυνόμενη από τη κρατική εξουσία και το ακροδεξιό, φασιστικό παρακράτος. Και ο πιο αδαείς χρήστης του διαδιχτύου γνωρίζει ότι το Athens indymedia δεν έχει καμιά σχέση με εμπορικούς σκοπούς ενώ η χρήση που ο ίδιος ο οργανισμός επικαλείται ( για ακαδημαϊκούς σκοπούς )στην ουσία δεν καταστρατηγείται γιατί βασική αρχή της ακαδημαϊκής γνώσης είναι η ελευθερία του λόγου και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών όπως αυτή τη δίδαξαν ακαδημαϊκοί δάσκαλοι από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Η υποκριτική και κυβερνητικά κατευθυνόμενη αξίωση του ΟΤΕ δεν έχει καμία βάση και για το λόγο ότι στους σέρβερς του Ε.Μ.Π. εκτός της ακαδημαϊκής ερευνητικής κοινότητας φιλοξενούνται ιστοσελίδες όπως και φόρουμ όλων των πολιτικών φοιτητικών παρατάξεων,(ανάμεσα τους φυσικά και της κυβερνητικής ΔΑΠ) οι οποίες έχουν σαφή πολιτικό λόγο και βάση των λεγόμενων του ΟΤΕ ούτε αυτές έχουν σχέση με ερευνητικούς σκοπούς.
Η αναφορά μας σε αυτές δεν έχει σκοπό να ζητήσει την οποιαδήποτε λογοκρισία τους, κάθε άλλο, αλλά να αναδείξει την εξουσιαστική ντιρεκτίβα του πρώην δημόσιου οργανισμού που σαν άλλος μονάρχης των ελληνικών τηλεπικοινωνιών αποφασίζει και διατάζει.
Το ζήτημα δεν είναι αν κινδυνεύει η όχι το indymedia, το οποίο δεν κινδυνεύει από ένα πιθανό αποκλεισμό από τους σέρβερς του Ε.Μ.Π. γιατί πάντα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.
Το ζήτημα είναι ότι με φασιστικές μεθόδους όπως αυτή κινδυνεύουμε σαν κοινωνία να αρχίσουμε να «μετράμε τα λόγια» μας, και να προσέχουμε τι λέμε ώστε αν η κριτική μας θίγει την εξουσία των λίγων και ισχυρών να κινδυνεύουμε με απρόβλεπτες συνέπειες για την ατομική μας ελευθερία.
Εξάλλου αυτός είναι και ο αληθινός σκοπός της πρόσφατης γνωμοδότησης Σανιδά για τα blogs και τις ιστοσελίδες σχολιασμού, βουλώστε το και σκύψτε το κεφάλι αλλιώς ο νόμος καραδοκεί.
Δεν τρομάζουμε λοιπόν από μια απόπειρα φίμωσης ενός μέσου, αν κάτι μας θέτει σε συναγερμό είναι η διαρκείς επίθεση που δεχόμαστε σαν κοινωνία κάθε μέρα. Μια διαρκή επίθεση περιστολής των δικαιωμάτων μας και καταστολής σε ατομικό (κάμερες, λήψη DNA,κλπ) και συλλογικό επίπεδο.

Οσο αφορά τα ΜΜΕ που έχουν ασχοληθεί τόσες μέρες με το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν είδαμε να δείχνουν την ανάλογη «ευαισθησία» (εκτός της αστικής Ελευθεροτυπίας) όταν στη πρόσφατη ειρηνική αντιρατσιστική πορεία που είχαν καλέσει αναρχικές συλλογικότητες , οι φασίστες της Χρυσής Αυγής κάτω από το «μανδύα» της «επιτροπής πολιτών» Αγ. Παντελεήμονα που με τόση στοργή έχει σκεπάσει το ΛΑΟΣ και η κυβέρνηση (επίσκεψη Μαρκογιαννάκη σε αυτούς ) επιτέθηκαν μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ και χέρι χέρι με τα μαντρόσκυλα της ΕΛ.ΑΣ. εκτόξευσαν μολότοφ στους διαδηλωτές .
Για το γεγονός αυτό, κανένας εισαγγελέας δε διέταξε έρευνα, ούτε κανένας υπουργός η αρχηγός της αστυνομίας ΕΔΕ.
Στην αντίθετη περίπτωση δε, ο μοναδικός προφυλακισμένος της εξέγερσης του Δεκέμβρη Θ. Ηλιόπουλος ο οποίος παραμένει προφυλακισμένος στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας με μοναδική στημένη μαρτύρια κατηγορίας ενός αστυνομικού (ενώ δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες τον αθωώνουν), κατεβαίνει σε απεργία πείνας λόγο του ότι η αίτηση του για την απελευθέρωση του δεν έγινε δεκτή από το δικαστικό συμβούλιο με το σκεπτικό ότι παραμένει επικίνδυνος για τη δημοκρατία. Δυστυχώς ο άτυχος σύντροφος δεν είναι ούτε μέλος οργανωμένης ποινικής ομάδας μαφιόζων εγκληματιών, ούτε πολίτικος συνεργάτης του διευθυντηρίου της εν Ελλάδι Ζίμενς.

Από την απαρχή της δημιουργίας του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους βιώνουμε τη πιο ιδιόμορφη μορφή καπιταλισμού. Ένας γραφειοκρατικός καπιταλισμός που περισσότερο θυμίζει Βυζαντινή και μωαμεθανή φεουδαρχία. Σίγουρα δεν θυμίζει δυτική κοινωνία και ακόμη πιο πολύ δεν αποτελεί τη συνέχεια της αρχαιοελληνικής σκέψης και δημοκρατίας όπως θέλουν να ονειρεύονται οι σύγχρονοι φασίστες που ζουν ανάμεσα μας.
Σε αυτό τον τόπο επικρατούν οι επιχειρηματικές κάστες, οι πολιτικές οικογένειες, οι ρασοφόροι που θεωρούν κάθε χωράφι, βουνό και δάσος τσιφλίκι τους κληρονομημένο από τη παναγία, οι μεγαλοδικηγόροι, οι λογιστές, οι χειραγωγοί μεγαλοδημοσιογράφοι.
Όλος αυτός ο συφερτός και τα πραγματικά αφεντικά τους, οι οικονομικοί παράγοντες ενοχλούνται σφόδρα από κάθε απόπειρα κριτικής και αποκάλυψης των πράξεων τους. Αυτός όμως είναι ένας από τους ο σκοπούς της αντιπληροφόρησης και δε πρόκειται να μας βουλώσουν το στόμα έτσι εύκολα και κυρίως χωρίς κανένα κόστος και τίμημα για αυτούς.

Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ζουν ελεύθεροι και να διαχειρίζονται τις ζωές τους, χωρίς αφέντες, προστάτες και ανθρωποφύλακες, τόσο οι φωνές τους θα ακούγονται όλο και δυνατότερα , όλο και πιο πολύ μέχρι να πέσουν τα τείχη της εξουσιαστικής τους Ιεριχούς.

Και αν μας κλέψουν τις φωνές πάντα θα υπάρχουν οι λέξεις.

Αλληλεγγύη στο Athens indymedia οι φωνές μας δεν φυλακίζονται, ο λόγος μας δεν καταστέλλεται.

Εφημερίδα δρόμου Άπατρις
Ηράκλειο Κρήτης

.